कविता: दोन माणसं


दोन माणसं

एक, निखाऱ्यांची झळ लागते म्हणून
स्वतःच राख पांघरून बसलेला

दुसरा, त्याच निखाऱ्यांचा पलिता करून
प्रकाशवाटा शोधणारा


- हेरंब
ISupportNAAM

Comments